Jak kształtować układ komunikacyjny?

[Poc Vocem]

Moim zdaniem założenie "nie mogli jechać dalszym mostem" jest błędne, acz 50 tys. to na pewno nie pociąga za sobą. Układ drogowy miasta mamy taki, że jadąc np. z Tarchomina na Służewiec możemy skorzystać z dowolnego mostu, a zatem ruch z Łazienkowskiego mógł się przenieść w jakiejś części nawet na Północny. Całkiem sporej zresztą, jeśli wziąć pod uwagę, że ten most posiadał chyba największe rezerwy przepustowości, a także to, że to jeden z najistotniejszych potoków w porannym szczycie. Niemniej sądzę, że te 52 tys. w jakichś 50% i tak przeniosła komunikacja.

[Wiliam]

Plus wspominany w tekście tranzyt który też mógł pouciekać na inne mosty czy poza Warszawę.

[KwZ]

A zgadzacie się z wyliczeniem, że chodzi o mniej niż 52 tys., raczej 2/3 z tego?

Ale jest P&R Stadion.

Bliżej centrum się nie dało
Ile on przyjmie samochodów? 500, może 1000? Nie ten rząd wielkości, żeby był istotny. Tak samo jak nie sądzę, żeby już z M2 korzystało dużo osób (w skalach, które teraz omawiamy).

[Wiliam]

Było by dziwne gdyby zabrać most i myśleć że to w ogóle nie ograniczy ruchu, ale w zasadzie cały czas poruszamy się w sferze domysłów.

[MichalJ]

Musiało spaść. Nie ma zmiłuj, nie było 100k rezerwy na pozostałych mostach, zwłaszcza przy remoncie Grota. Ale odbudują most, to wrócą...

[Poc Vocem]

A zgadzacie się z wyliczeniem, że chodzi o mniej niż 52 tys., raczej 2/3 z tego?

W tym wyliczeniu nastąpiło pomieszanie pojęć. Ruch zmniejszył się o 52 tys. pojazdów, ale można przyjąć, że przez rzekę przeprawiało się 26 tys. pojazdów, jeśli wyeliminujemy tranzyt oczywiście. To 1,3 to współczynnik napełnienia pojazdów osobowych, a zatem to, co podał tamten osobnik to jest liczba ludzi korzystająca z mostów. Dlatego 50% z 52 tys. w komunikacji to tak naprawdę jakieś 50% z tych 34 tys. osób.

[Bastian]

Przenoszę tutaj z innego podforum, bo to ciekawe...

Gwoli ścisłości: pierwszy był chyba autobus jadący al. Wilanowską i Dominikańską do SGGW - linia R we wrześniu 1948, po dwóch miesiącach przemianowana na 104 (ten numer powinno nosić 193, gdyby ktoś go nie wytaszczył w międzyczasie na Białołękę ).

Kiedyś czytałem dosyć skomplikowany łańcuszek przenumerowań, który umożliwiał m.in. przywrócenie tego numerka:
1) 173 137
2) 127 173
3) 145 127
4) 104 145
5) 193 104

A co tu ciekawego? A proszę zgadnąć! Podpowiedzi dwie: jedna - to miejsce tutaj, gdzie się przeniosłem. Drugie - NIE chodzi o same numery (dyskusja o nich była też kiedyś gdzie indziej). Co więc to ma do samego kształtowania układu komunikacyjnego i dlaczego mówi o wiele więcej, niż by się wydawało na pierwszy rzut oka? Nagrodą za prawidłową lub bliską jej odpowiedź będzie uznanie w oczach gospodarza podforum

[pawcio]

Że historia uczy tylko jednego. Jeszcze nigdy nikogo niczego nie nauczyła.

[Bastian]

No ale konkretniej proszę Owszem, ta droga, ale moje wnioski są znacznie dalej idące

[Poc Vocem]

Że układ komunikacyjny nie podlega kształtowaniu i zachowuje względny constans?

[Bastian]

Blisko! Ale jeszcze nie do końca. Zbyt uogólniłeś

[Wiliam]

Co by się nie robiło, układ wraca do punktu wyjścia

[Bastian]

No! Ale tu istotą sprawy jest próba zdefiniowania, czym jest ten punkt wyjścia

[Poc Vocem]

Określonymi, stałymi w czasie relacjami, czy wręcz celami podróży. I tak o ile możemy kształtować układ za pomocą dostosowania go pod środki transportu, tak relacji nie wykreujemy. Można je tylko optymalizować.

[Bastian]

A to akurat nie do końca prawda.

Tym niemniej mi chodziło o to, że widać istnienie twardego jądra systemu komunikacyjnego, a nawet jeśli chwilowo zostało ono zniesione, to prędzej czy później "odrośnie". System tworzy więc pewien podstawowy szkielet i ten szkielet powinien być zgodny z regułami jego kształtowania - a dopiero na to, o ile środki pozwalają, można (co nie znaczy, że zawsze trzeba i że zawsze jest to korzystne) nakładać inne, dodatkowe trasy. W wymienionych przypadkach dominować powinno stosowanie zasady "z peryferii do najbliższego węzła". I jak się pod tym kątem przyjrzeć tym przetasowaniom, to dopiero widać, jak niezgodne z regułami były działania kilkanaście i więcej lat temu, gdy zamiast ewentualnie coś dokładać, albo gmerano w szkielecie, albo robiono "nadbudowę" jego kosztem. Mało tego, zabieranie numerów na drugi koniec miasta wyraźnie wskazuje, że nie zdawano sobie w ogóle sprawy z wagi zjawiska. Gmeraczom wydawało się, że tworzą nowy układ, na tyle lepszy od starego (wydawało się im: prymitywnego), że stare nie wróci na pewno. Otóż wróciło w sporej liczbie przypadków. Teorii transportu nie da się po prostu wyrzucić na śmietnik.

I jeszcze jedno: kilka lat temu "reformatorskiej ekipie dyr. Ruty" często obrywało się za "zmienianie, czego się da, wbrew ludzkim przyzwyczajeniom". Widać jednak, że niestabilność układu zaczęła się grubo wcześniej, a w poprzedniej kadencji parę rzeczy udało się uporządkować (choć nie wszystko, to jasne, i nie zawsze w sposób całkiem satysfakcjonujący). Otóż zazwyczaj najstabilniejsze są rozwiązania najprostsze. Linia do węzła może jeździć przez pół wieku bez zmiany trasy, a urbanizacja może powodować co najwyżej wydłużenie, zmianę częstotliwości, taboru. Układ relacyjny jest zaś chaotyczny i bardzo słabo adaptowalny do rozwoju urbanistycznego.

A przecież, konsekwentnie brnąc w chaos, ktoś mógł wpaść na to, że opłacałoby się skasować 124, wydłużając z Okęcia na Paluch 129 (wtedy jeździło tam z Cm. Wolskiego). Zwolniony numer 124 pojawiłby się, powiedzmy, na Gocławiu (jak pojawiło się tam 123, niepotrzebnie zabrane z Elsnerowa). Teraz znów jeździlibyśmy z Palucha do węzła na Okęciu (i ani metra dalej, bo tramwaje itp.), ale pod jakimś innym numerem (co dałoby kolejny asumpt do bajania "a do europejskiego miasta X człowiek przyjeżdża po czterdziestu latach i jedzie na to samo osiedle tym samym autobusem - nie to, co u nas, gdzie oni wciąż zmieniają trasy i zamieniają numery"). Czemu tak się nie stało? Nie wiem. Może 124 po prostu miało szczęście, którego nie miały inne "teoretycznie prawidłowe" linie. W XXI wieku już o wiele bardziej świadomie utrzymano np. w rezerwie zwolniony numer 109 - to nie symboliczna magia numerka, to już była wiedza, że to dla Górczewskiej połączenie rangi podstawowej, a 501 itp. linie mogą tak wieczne nie być. W zasadzie już wiedziano, że nie są