Katastrofy lotnicze (i nie tylko)

[Jožin z bažin]

Ja akurat pamiętam

Po prostu starszy ode mnie jesteś.

[span]

[ Dodano: 2006-05-13, 20:57 ]

Ja akurat pamiętam, że byłem na dworzu i bylismy b.zdziwieni ilością jadących karetek, milicji, straży pożarnej......

Ty miałeś 7 lat, ja tylko 4, to aż tak dokładnie się nie orientowałem. Pewnie zauważyłem tylko, ze coś wyje.

8 lat

[Spokojny]

No tak, macie rację, do takich numerów ptrzeba raczej amerykańskiej autostrady

...a przede wszystkim polskich pilotów.

Jeśli chodzi w ogóle o lądowanie na polskich drogach, to takie ćwiczenia odbywały się kiedyś na szosie katowickiej, bowiem na określonych odcinkach lotnictwo mogło z niej skorzystać. Tu jednak również należy zwrócić uwagę, że chodziło o myśliwce, a nie o duże samoloty pasażerskie, oraz o stan nawierzchni sprzed kilkunastu lat. W Polsce jest sporo DOL-i (np. w Gdyni), ale tylko kilka jest utrzymywanych. Takie "lotniska" lokalizowane są raczej na zwykłych drogach, nie autostradach (był jeden na autostradzie A2 koło Wrześni, jednak ponoć został zlikwidowany). Co ciekawe, w PL do ćwiczeń przewidziane są tylko radzieckie konstrukcje oraz Iskry; rewelacyjne F-16 nie może lądować na polskich drogach, bo się zepsuje.
Podsumowując - lądowania na warszawskich arteriach pozostawiamy (zimnemu jak lodówka MNHCK-11) Bogusławowi Lindzie.

[Spokojny]

Wycięto odniesienie do postu usuniętego (B.)

Uważaj na polskich przewoźników, w kwietniu, jednego dnia były trzy solidne wypadki polskich autokarów na obczyźnie:

W popołudniowym wypadku w Czechach siedem osób odniosło lekkie obrażenia. Autobus wywrócił się do rowu w miejscowości Czeska Skalice, na wschodzie Czech. Kierowca prawdopodobnie starał się uniknąć zderzenia z samochodem jadącym z przeciwka.
(...)
Był to drugi już w sobotę wypadek polskiego autobusu w Czechach. O świcie na autostradzie D5 w pobliżu Rokycan w zachodnich Czechach polski autobus wpadł na odholowywaną przez służby techniczne ciężarówkę. Zaraz potem w tył autokaru uderzył samochód osobowy. Uwięzionego w autobusie rannego kierowcę musieli ewakuować strażacy, ponadto pięciu polskich podróżnych doznało lekkich obrażeń.
(...)
Rano do wypadku doszło w zachodniej części Węgier, koło miejscowości Hegyhathodasz. Piętrowy autobus, w którym było 68 turystów i dwóch kierowców, zjechał z drogi, wpadł do rowu i przewrócił się na bok. 25 osób zostało rannych, do szpitala trafiło 9 osób, cztery z nich przeszły operacje.
(...)
"Obrażenia polskich turystów to głównie złamania" - powiedziała PAP Aleksandra Leśniewska z kołobrzeskiego biura Globtourist.

Więcej w artykule z 29 kwietnia bieżącego roku.

Jednak te wypadki to małe miki w porównaniu z wydarzeniem z drugiego maja 1994, kiedy do przeładowanego Autosracza w trakcie jazdy wsiadło drzewo bez biletu. Doszło tylko do czwartego rzędu siedzeń, dalej już nie było miejsca. Zginęły trzydzieści dwie osoby a czterdzieści pięć zostało rannych. Pobieżny opis zdarzenia dla nieklikających:

Początkowo był prawie pusty – w Zaworach wsiadły do niego tylko dwie osoby. Więcej pasażerów czekało na pierwszym przystanku w Chmielniku. W chętnie odwiedzanym przez gdańszczan Chmielnie nad jeziorem Raduńskim zrobił się już tłok. Prawdziwy szturm nastąpił jednak dopiero na dworcu w Kartuzach. Autosan zrobił się mocno przepełniony. Na następnym przystanku, w Żukowie Marczyński nie chciał już wpuścić do środka nowych pasażerów, lecz uległ prośbom małżeństwa młodych nauczycieli miejscowej podstawówki. Kilka kilometrów dalej, w Leźnie do autobusu wepchało się jeszcze ośmiu ludzi. Jak wykazało późniejsze dochodzenie, w mogącym przewozić 39 ludzi na miejscach siedzących i 12 na stojących autobusie tkwiły – stłoczone - 74 osoby.

Następnym przystankiem miały być znajdujące się już w granicach administracyjnych Gdańska Kokoszki. Autosan jednak tam nie dotarł. Pięćset metrów wcześniej, na jedynym dłuższym w tej okolicy prostym odcinku drogi, nastąpiło nieszczęście. Przypadkowy świadek, kierowca ciężarowego Jelcza, tak kilkadziesiąt minut później opisywał to, czego miał okazję być świadkiem: „Gdy wyjechałem z łuki drogi, zauważyłem wyprzedzający mnie autobus. Tu, na tej prostej drodze, po przejechaniu krótkiego odcinka skręcił nagle na pobocze i uderzył w drzewo. Usłyszałem przerażający huk, niczym odgłos pioruna”.
(...)
Prowadzący Autosana Jerzy Marczyński wyszedł z katastrofy obronną ręką, odnosząc jedynie niegroźne obrażenia głowy. Już cztery godziny później był w stanie rozmawiać z dziennikarzami dwóch gdańskich gazet – Wieczoru Wybrzeża i Głosu Wybrzeża. W udzielonym reporterowi tej drugiej gazety wywiadzie tak opisał przebieg wypadku: „Usłyszałem huk z prawej strony, jak gdyby pękło koło. Potem był tylko pisk opon i nagły skręt w stronę pobocza. Próbowałem utrzymać prosto kierownicę. Nie udało się. Autobus z wielką siłą uderzył w drzewo. Zdążyłem jeszcze krzyknąć do pasażerów, żeby rozbili szyby i jak najszybciej uciekali. Bałem się, że może wybuchnąć paliwo”.

Do tego ostatniego na szczęście nie doszło. Ale rozmiary tragedii i tak były przerażające. Dwadzieścia pięć osób zginęło na miejscu. Pięć dalszych zmarło krótko po przewiezieniu do szpitala, a dwie kolejne po pięciu i sześciu dniach. Czterdzieści pięć osób z ciężkimi przeważnie obrażeniami trafiło do szpitali – niektórzy z nich opuścili je jako inwalidzi do końca życia. Był to największy wypadek autobusowy w historii Polski.

Cały artykuł dostępny tutaj.

[Maybach]

Podobno na Ursynowie było słychać huk. A potem tylko sygnały pojazdów uprzywilejowanych. Ja, jak mówiłem, nic nie pamiętam, choć rodzice twierdzą, że byłem wtedy na podwórku, w piaskownicy.

Ja akurat pamiętam, że byłem na dworzu i bylismy b.zdziwieni ilością jadących karetek, milicji, straży pożarnej......nie pamietam czy było słychać huk, natomiast pamietam wielki słup dymu, który było widać z moich okolic......najgorsze chyba co mogło być to szabrownicy/kretyni, którzy po opanowaniu pożaru zaczęli przeczesywać teren i zabierać co się da......pamietam że jeszcze jakis czas po katastrofie, na kamieniu majacym upamietnić miejsce targedii oraz jej ofiary, leżały rózne rzeczy (nadpalone, zniszczone buty/odzież itd.).

Dziadek wtedy pracował na lotnisku, też go wysłali i jego kilkudziesieciu kolegów. Mówił że to co zobaczył, nie zapomni do końca życia

[Paweł84]

Czy obecnie w strukturze lasu są jeszcze widoczne ślady po katastrofie czy też nie można się zorientować, że 19 lat temu rozegrała się tam tragedia?? Wiem że na skraju znajduję się krzyż i kamień z wypisanymi nazwiskami osób które zgnięły w katastrofie.
Słyszałem od kolegi iż zdarza się, że do dnia dzisiejszego w lesie można znależć jakieś niewielkie fragmenty samolotu jednak wydaje mi się to mało prawdopodobne po 19 latach....teren został pewnie bardzo dokładnie uprzątnięty w ciągu kilku tygodni po wypadku.

[Kleszczu]

Są tam mniejsze drzewa- widać to gołym okiem. Nie wiem czy nie skłamie, ale chyba drzewa zostaly posadzone tak aby z góry wygladały jak szachownica czy cuś takiego

[Paweł84]

Pytam ponieważ jest to jedno z niewielu miejsc w Warszawie do którego jeszcze nie dotarłem i jestem ciekawy jak to wygląda ma miejscu.....Przypuszczam, że dość spory fragment lasu został zniszczony upadkiem i pożarem wraku.

[jacek]

Są tam mniejsze drzewa- widać to gołym okiem. Nie wiem czy nie skłamie, ale chyba drzewa zostaly posadzone tak aby z góry wygladały jak szachownica czy cuś takiego

Dokładnie tak sa posadzone,z przelatującego samolotu ma być widoczna szachownica, nigdy jej się niestety dopatrzeć nie mogłem.

[Kleszczu]

Była kiedyś taka strona z tekstem ksiązki o katastrofie w Lesie Kabackim. Nosiła tytuł od ostatnich słów pilota "Cześć- giniemy" (czy jakoś tak). Poszukaj w internecie- bardzo ciekawa lektura.

[jacek]

Była kiedyś taka strona z tekstem ksiązki o katastrofie w Lesie Kabackim. Nosiła tytuł od ostatnich słów pilota "Cześć- giniemy" (czy jakoś tak). Poszukaj w internecie- bardzo ciekawa lektura.

ŻEGNAJCIE-TO JUŻ KONIEC.

[Paweł84]

Udało mi się znaleźć w internecie zdjęcie feralnego Iła-62 M

[jacek]

Ten poprzedni w którym zginęła anna jantar to też IŁ 62M.

[Paweł84]

Ten poprzedni w którym zginęła anna jantar to też IŁ 62M.

Tak, tyle że IŁ-62. IŁ-62 M to wersja nieco unowocześniona. Jak się okazało modernizacja niewiele pomogła i często samolot ten jest określany jako "latająca trumna". Oprócz katastrof polskich Ił-62 zaliczył wiele innych w których ginęli ludzie. Mówiąc krótko to latający radziecki bubel.

[Tm]

Była kiedyś taka strona z tekstem ksiązki o katastrofie w Lesie Kabackim. Nosiła tytuł od ostatnich słów pilota "Cześć- giniemy" (czy jakoś tak). Poszukaj w internecie- bardzo ciekawa lektura.

cała książka o najwiekszych polskich katastrofach nosi taki własnie tytuł