WAWKOM

primoż pisze:Kierowca autobusu mógł otworzyć dwa płaty drzwi. Inaczej będzie to para drzwi. Chyba, że masz na myśli dwie pary drzwi, to wtedy otworzył cztery płaty

Sam jesteś płat Na pomysł "płatów drzwi" to nawet tutaj jeszcze nikt nie wpadł. W powszechnej świadomości obie połówki drzwi uchodzą za jedne drzwi (zresztą utarte określenie "połówki drzwi" nie wzięło się znikąd).

Więc jeśli kierowca otworzył np. środkowe i tylne drzwi, to oczywiście otworzył dwoje drzwi.

bepe pisze:Sam jesteś płat Na pomysł "płatów drzwi" to nawet tutaj jeszcze nikt nie wpadł. W powszechnej świadomości obie połówki drzwi uchodzą za jedne drzwi (zresztą utarte określenie "połówki drzwi" nie wzięło się znikąd).

Chyba że tak to tego podejść. W mojej świadomości funkcjonują w pojazdach komunikacji publicznej pary drzwi (choć nie mam żadnych oporów przed używaniem np.: samochód czterodrzwiowy) i uważam to za normalne

bepe pisze:Więc jeśli kierowca otworzył np. środkowe i tylne drzwi, to oczywiście otworzył dwoje drzwi.

Zawsze unikałem sformułowań dwoje/troje drzwi (choć mówiłem "jedne drzwi") i uważałem je za niepoprawne. Jakoś naturalniejszy wydawał się mi zwrot "para drzwi".
Dobrze, że w domu jeszcze nie musiałem wymieniać drzwi. Jeszcze by sprzedawca pomyślał, że jakiś głupek przyszedł do sklepu na zakupy

Miałem na myśli to, że otworzył pierwsze drzwi, oraz drugie drzwi. Ale jak teraz spojrzałem na swoje zdjęcia, to okazało się, że otworzył tylko drugie drzwi. Także problemu nie ma, wątek uważam za zamknięty.

Choć zagadnienie ciekawe, bo przyznam, że miewam z tym problem. http://sjp.pwn.pl/slowniki/dwoje-drzwi.html Tutaj jest trochę wyjaśnienia, dość ciekawego.

Stojąc na przejściu przejeżdża 125

Intrygujące.

Łukasz pisze:Chyba cos mecisz

Skoro już tu jesteśmy, to co znaczy "mecisz" - albo nawet "męcisz"?

Bastian pisze:

Łukasz pisze:Chyba cos mecisz

Skoro już tu jesteśmy, to co znaczy "mecisz" - albo nawet "męcisz"?

Korekta iP**ne - widocznie szybko odpowiedziałem i nie spojrzałem. Przepraszam.

A słowo? No to to znaczy, co on robi Mącisz mi nie pasowało

reserved w Metro i Kolej pisze:Błagam... w radiU!

Wiesz co, w języku mówionym, używanym codziennie nigdy nie powiedziałbym "w radio". Natomiast pisząc tego posta, zatrzymałem się, zastanowiłem i przypomniałem sobie jak w gimnazjum polonistka zwróciła mi uwagę, że radio jest rzeczownikiem nieodmiennym i niepoprawnie jest mówić "w radiu" (a dla mnie odmieniona forma brzmi dużo bardziej naturalnie). Więc może nie rób takiej spiny, zawsze można spokojnie zwrócić uwagę. Jedyne co tym osiągnąłeś, to to, że temat jest zablokowany.

Rzeczownik 'radio', jako wyraz dość nowy, przeszedł na naszych oczach ewolucję.

Kiedyś był nieodmienny i bez liczby mnogiej:
"Pracuję w radio. Kupiłem dwa radioodbiorniki."

Potem zaczął się odmieniać, ale czegoś brakowało:
"Pracuję w radiu. Kupiłem dwa radia. Kupiłem pięć rad..., radioodbiorników."

A teraz już do słowników trafiła forma "radiów" i mamy komplet.
Co nie znaczy, że już nie wolno użyć formy nieodmienionej. Jeszcze wolno - chociaż można prorokować, że odmienianie stanie się obowiązkowe.
Nie wiem właściwie dlaczego, ale ta postać nieodmieniona ('w radio' zamiast 'w radiu') bardziej mi pasuje do instytucji niż do odbiornika.

Postulujesz rozróżnienie deklinacji w zależności od znaczenia?

Nie postuluję, żeby tak mówić, tylko mam jakieś takie odczucie, gdy słyszę.

Już wielu było takich, którzy to postulowali. Weźmy takiego tłumacza m. in. Władcy Pierścieni, Łozińskiego. On miał manię nadawania deklinacji osobowej określeniom ras rrozumnych (tj. "elfowie" zamiast "elfy"). Niestety trend się nie przyjął, a szkoda w sumie.

pawcio pisze:Postulujesz rozróżnienie deklinacji w zależności od znaczenia?

Nie byłby to bynajmniej jedyny przypadek: z przystanku pl. Zamkowy linia 175 jedzie w kierunku Nowego Światu, a nie Nowego Świata. A z kolei z mojej branży można przywołać pospolity rzeczownik "powód", który odmienia się różnie zależnie od znaczenia ("Zabił ją bez powodu" = "Zabił ją pomimo braku przyczyny uzasadniającej taki czyn", "Działając w imieniu powoda, wnoszę o zasądzenie..." = "Działając w imieniu osoby pozywającej, wnoszę o zasądzenie...").

Domas pisze:Pisząc maturę z matematyki odniosłem wrażenie, że poziom rozszerzony był znacznie łatwiejszy od podstawowego.

Ale i tak najtrudniejsze pytania były na maturze z polskiego - z interpunkcji .

Poc Vocem pisze:Już wielu było takich, którzy to postulowali. Weźmy takiego tłumacza m. in. Władcy Pierścieni, Łozińskiego. On miał manię nadawania deklinacji osobowej określeniom ras rrozumnych (tj. "elfowie" zamiast "elfy"). Niestety trend się nie przyjął, a szkoda w sumie.

A nie pisała tak już Skibniewska? Zresztą elfowie i krasnoludowie to próba oddania w języku polskim Tolkienowskich Elves i Dwarves, stosowanych zamiast elfs i dwarfs.

Tu więcej o elfach: http://sjp.pwn.pl/poradnia/haslo/elfy-i ... e;742.html

Ja w sumie intuicyjnie napisałbym "elfowie". Dopiero ta dyskusja sprawiła, że się zawahałem. Fakt, że "krasnoludowie" nie brzmi równie dobrze, choć niby źle też nie... Z drugiej strony można by zaryzykować, że elfy = elfowie + elfki

(sprawdzacz podkreśla słowo "elfowie"; słowo "sprawdzacz" zresztą też )

EDIT
Hm, ale "trollowie", "niziołkowie", "gnomowie" i "orkowie"?

(podkreśla trollów i gnomów, ale niziołków i orków nie; nic nie rozumiem )

Kwestia częstości występowania w powieściach, moim zdaniem. Wreszcie pamiętać trzeba, że język nie jest do końca konsekwentny, co dobrze pokazuje druga z przytoczonych w poradni wypowiedzi. W pewnych gwarach występuje tendencja do deklinacji męskoosobowej (podejrzewam zachód kraju), a w pewnych niemęskoosobowej l, np. na wschodzie popularna jest odmiana "te ludzie". Oczywiście to nie obejmuje męskoosobowych elfów i krasnoludów, bo to są twory sztuczne, ale na pewno nie rozciągałbym na podstawie dwóch przypadków męskoosobowej odmiany na wszystkie stworzenia fantastyczne, bo te (prawie wszystkie) oryginalnie mają odmianę niemęskoosobową.